Deze tekst is bij voorbaat gedoemd om te mislukken. Niet dat de woorden verkeerd gekozen zijn, maar omdat het tekort doet als weergave van een serie fysieke handelingen die vallen onder de noemer ‘performance’ zoals dat in de kunst bedoeld is..
Op Art Rotterdam moet je in de rij om op de foto te gaan met een groot […]
Zo snel mogelijk loop ik de borrelende mensen voorbij. Voordat ik mij op de…
Om een beetje mee te tellen in de internationale kunstwereld moet je als […]
Op een beurs voor hedendaagse kunst verwacht je niet snel met schilderijen of sculpturen van oude meesters te worden geconfronteerd. Daarvoor is de TEFAF in Maastricht ongetwijfeld een betere bestemming.
Twee veelgehoorde redenen om niet naar een beurs te gaan zijn de drukte en de slechte kunst. Dat laatste is zeker niet altijd per definitie waar.
Tijdens het geschuifel van de ene stand naar de andere op Art Rotterdam, werd ik ongewenst deelgenoot van een veel te luid gevoerd mobiel telefoongesprek:
‘Gaat het goed met je?
Is er een correlatie, al dan niet positief, tussen kunstbeurs en […]
In de stand van Annie Gentils op Art Rotterdam springen twee grote plattegronden in het oog, in wit op een zwarte ondergrond afgedrukt. De een toont het National Museum of Ancient Cultures, de andere het Greenhouse of the Royal Botanical Garden.
Een kunstbeurs als Art Rotterdam bezoeken brengt gevaren met zich mee. Het is een worsteling om de kritiek op het commerciële karakter van de beurs niet de overhand te laten nemen.
Op het eerste gezicht lijken de figuren op Christian Schoelers schilderijen meisjes. Wie beter kijkt ziet dat de Duitse kunstenaar androgyne mannen afbeeldt.
Kijken naar OPUS 110A betekent bijna een half uur staren naar een rug, naar kreukels in een jasje