Op het eerste gezicht lijken de figuren op Christian Schoelers schilderijen meisjes. Wie beter kijkt ziet dat de Duitse kunstenaar androgyne mannen afbeeldt, mannen die bovendien vaak halfnaakt zijn, jong en van het type nonchalant bandlid.

Ze hebben een wat verloren blik: zelfs als de geportretteerde z’n ogen op je gericht heeft, lijkt hij dwars door je heen te kijken. Het gaat Schoeler (1979) om de onzekerheid en onafheid van de adolescent, maar door de focus op mannen is zijn werk ook onderdeel van de geschiedenis van het mannenportret. Dat de man in de Duitse schilderkunst niet langer slechts een heroïsch figuur hoefde te zijn, bewees Schoelers voorganger Rainer Fetting (1949), die bijvoorbeeld een zichzelf scherende man in een bad portretteerde – een kwetsbaar beeld.

Verlost van het heldencliché stuiten schilders echter op een nieuw probleem, namelijk dat hun werk soms te snel in het hokje van homokunst wordt geplaatst. Maar zoals Schoeler in een interview zegt: ‘De jongens die ik schilder zijn niet mijn vriendjes, mijn schilderijen gaan niet over de jongens of over seks’.

Waar de schilderijen wel over gaan is schoonheid. Schoeler idealiseert zijn modellen en laat daarmee zien wat schoonheid naar zijn idee is. En wat dat betreft is zijn nieuwste werk, te zien op Art Rotterdam, beter dan zijn vorige. De aquarellen en olieverfwerken van voor 2010 waren soms wel erg geïdealiseerd, wel erg lieflijk, met veel pasteltinten of juist verhullende schaduw. In het werk dat op Art Rotterdam hangt zijn de kleuren uitgesprokener en de weergave van de gezichten beslister, terwijl de toets nog steeds heel fijn is: als je met je neus op het doek staat lijkt de kleur haast op het canvas geprint.

Schoelers stijl werkt het beste in combinatie met de goed getroffen gezichtsuitdrukkingen. De stillevens van voorwerpen uit zijn atelier – een lijmtube, een flesje poppers, wat schilderspullen – zijn niet zo veelzeggend, afgezien van het feit dat ze iets vertellen over zijn levensstijl. Hoewel Schoeler beweert dat hij net zo goed mooie auto’s of bomen had kunnen schilderen, lijkt zijn talent wel degelijk bij het onderwerp jonge mannen te liggen.