Marianne Vierø

Terry van Druten
Marianne Vierø, COLOR CODING DOTS, 2008

Zo ongeveer in de verste uithoek van de Rijksakademie, helemaal achterin de gang van het manegegebouw, bevindt zich het atelier van Marianne Vierø. Het is een oase van schijnbare toevalligheid en onnadrukkelijkheid tussen de veelheid van kunstenaarspresentaties die te zien zijn tijdens de RijksakademieOPEN.

Na een rondgang door de Rijksakademie, waarbij in ieder atelier telkens weer – en vaak met enige moeite – geschakeld moet worden tussen de uiteenlopende uitgangspunten, materialen, technieken en bedoelingen van alle residenten, is het werk van Vierø opeens verfrissend makkelijk benaderbaar. Een aantal foto’s hangen verspreid door de ruimte, afgewisseld met een paar vellen ruitjespapier waarop patronen zijn geplakt met gekleurde ronde stickertjes. In het midden van de ruimte ligt een sculptuur die nog het meest weg heeft van een half betegelde hoek uit een muur die op onverklaarbare wijze op zijn kant in het atelier is terecht gekomen. Alles lijkt met een grote mate van nonchalance te zijn tentoongesteld. Iets wat nog sterker geldt voor het kleine zijhokje van het atelier. Allerhande materiaal ligt daar op de grond en op tafel, op het eerste gezicht alsof het achteloos is rondgestrooid, maar bij nader inzien toch net wat te mooi gecomponeerd om slechts toeval te zijn.

Vierø’s presentatie biedt zo een afgewogen en verkapt esthetische totaalervaring van werken die lichtjes balanceren op de grens tussen kunst en het gewone dagelijkse bestaan. Het lijken hedendaagse varianten van de opzettelijk betekenisloze objecten van de oude minimalisten: enkel vorm, geen inhoud, en dankzij deze bewuste leegte mateloos boeiend. Want ondanks hun aantrekkelijke buitenkant geven ook de werken van Vierø uiteindelijk maar weinig over zichzelf prijs. Juist daardoor blijven ze lang fascineren.

www.marianneviero.com

Marianne Vierø, WEATHERED WOOD, 2008