Lily van der Stokker bij galerie VIVID

Alexander Mayhew

Dat een beursstand niet de ideale locatie is voor het tonen van kunst zal menigeen onderkennen: te veel verschillende werken wedijveren met elkaar op een te klein aantal m2. Solo’s worden praktisch niet gedaan, omdat voor een goede verkoop de kansen gespreid dienen te worden. Galeries proberen een zo smaakvol mogelijke winkel te presenteren om bezoekers binnen te krijgen en af te leiden van de lelijkheid van bordkartonnen wandjes, harde verlichting en algehele misère die een beursgebouw eigen is. Weinig galeriehouders zullen er over peinzen aan een kunstenaar te vragen iets speciaal voor een beursstand te maken. De meeste kunstenaars hebben überhaupt een hekel aan kunstbeurzen, omdat de context ervan niet bijdraagt aan een goede appreciatie van hun werk.

Toch zijn er gelukkig galeries die het wel wagen op een beurs een solostand te maken. Op Art Amsterdam sprongen Galerie Barbara Seiler met Justin Bennett en Wetering Galerie met Stephan van den Burg er in positieve zin uit. Ondanks de goede bedoelingen zijn de solopresentaties onder de noemer No Holds Barred geen vervanging voor een goede solostand, omdat er geen inzicht wordt gegeven in het bredere oeuvre van de kunstenaar.

Tegenover het gemis van een aantal toonaangevende Nederlandse galeries die dit jaar afzagen van deelname stond de verassende deelname van een Nederlandse topgalerie op het gebied van vormgeving, die ook op de designsectie van Art Basel toont. Galerie VIVID zag er geen been in een kunstenaar van een opdracht te voorzien en vroeg de internationaal werkende Lily van der Stokker om speciaal voor de stand één van haar kenmerkende muurschilderingen te maken. Deze werd gecombineerd met een door haar ontworpen tapijt. Het vormde een geheel dat duidelijk uiting gaf aan de visie van de Rotterdamse galerie, die zich specialiseert in vormgeving, maar daarbij continu de grensvlakken tussen vormgeving en beeldende kunst opzoekt en bevraagt. Conceptuele vormgevers die nu internationaal bekend zijn, zoals onder meer Hella Jongerius en Studio Job, hebben bij VIVID hun eerste baanbrekende tentoonstellingen gehad.

Het werk van Van der Stokker oogt decoratief, naïef en zoet. Ogenschijnlijk hoef je niet te lang na te denken om de cartoonachtige tekening te begrijpen en de vrolijke kleuren doen zelfs de grootste cynicus even glimlachen. Het comfortabele wollen tapijt nodigt uit om het moede kunsthoofd op een van de gekleurde cirkels neer te leggen. Het blijkt een perfect tegengif tegen de brave gelijkvormigheid die Art Amsterdam dit jaar typeert. Hier blijft het echter niet bij. De oranje vormen aan de linkerkant van de muurtekening lijken oplaaiende vlammen, die het werk binnen de kortste keren zullen verzengen. Aan de rechterkant staat het woord mistake. Dit roept vragen op over het bestaansrecht van het werk zelf, maar tevens over de plek waar het wordt getoond en de twijfel van de kunstenaar om de opdracht aan te nemen. Allemaal essentiële vragen die nergens anders op Art Amsterdam zo speels en terloops, maar toch pregnant aan de orde worden gesteld.