Een keuze (3)

Mischa Andriessen

Een persoonlijke keuze uit het aanbod van Art Amsterdam 2008 door auteur Mischa Andriessen. Met werk van Vanessa Jane Phaff, Kiki Lamers en Daniel Richter…? Oh nee, Alex Dordoy.

Elk jaar weer is Art Amsterdam een confrontatie. Met jezelf. Er is zoveel kunst bijeengebracht dat een grootse ontdekking op de loer moet liggen. Meestal word je echter vooral bevestigd in wat je al bewonderde, worden je vooroordelen je stevig ingewreven. Het is een beurs die op zijn best een duidelijke maar toch altijd vertekende momentopname geeft wat er nu in de kunstwereld leeft. Vluchtige (hernieuwde) kennismakingen, daar draait het om. De kunstwerken zelf komen vrijwel zonder uitzondering gepresenteerd in een galerie of museum beter tot hun recht.

Vanessa Jane Phaff, R&R Reuten, Reuten Galerie
Het is niet Art Amsterdam dat verkeerde pretenties uitstraalt, die overspannen verwachtingen creëer je zelf. Misschien dat twee van de werken die het meeste indruk maakten dit deden omdat de kunstenaars de eigen krachtige beeldtaal die hun handelsmerk is geworden, leken te willen ontworstelen. De contouren van de boze meisjes waarmee Vanessa Jane Phaff beroemd werd, zijn gebleven. Het gezicht valt echter goeddeels buiten beeld. Het lichaam dat diagonaal op het vlak is geplaatst, is te groot geworden. Het past niet meer. Het roerloze lichaam zit gevangen in blokken met dikke aangezette, zwarte lijnen. Dat lijnenspel dat altijd al sterk aanwezig was in Phaffs werk komt naar de voorgrond. Dat gaat op een gezonde manier ten koste van de anekdotiek want de beklemming die het beeld oproept, is geconsolideerd.

Kiki Lamers, Annet Gelink Gallery
Ook het schilderij van Kiki Lamers laat zich meteen als een Lamers herkennen en is toch wezenlijk anders. Gebleven zijn de zachte kleuren, de breekbare gestalte van een stoer jongetje met ontbloot bovenlijf. Dit jongetje echter verbergt zijn gezicht. Hij draagt een konijnenmasker. Hij heeft het hoofd schaamtevol gebogen. Biedt het aan. Kwetsbaarder kan hij niet, hij houdt op een jongetje te zijn.

Grimm Fine Art
Je zou zweren dat het kleine schilderij van Daniel Richter is. De onrust, dat hysterische paars. Wel een schilderij waarvoor je Richters hele tentoonstelling in het Gem had willen ruilen. De vier ruiters van de Apocalyps jagen twee gestalten op. De armen van alle figuren zijn op zo’n manier geheven dat het spiegelingen van elkaar kunnen zijn. De kracht van de compositie is haar helderheid zonder eenduidig te willen zijn. In het verhaal en de gehaaste verfstreken is de spanning voelbaar zonder dat deze naar de oppervlakte is getrokken. Het is een spannend schilderijtje dat vreemd genoeg ook rust uitstraalt. Het schilderij is niet van Richter, maar van een jonge Schot Alex Dordoy. Toch weer verrast.

R&R Reuten, Reuten Galerie
Fokke Simonszstraat 49, Amsterdam
www.galeries.nl

Annet Gelink Gallery
Laurierstraat 187-189, Amsterdam
www.annetgelink.com

Grimm Fine Art
Keizersgracht 82, Amsterdam
www.grimmfineart.com