Shit. Fuck. Waar zijn mijn fietssleutels nou. Ik heb een deadline, ik moet nu echt weg! De redactie van Tubelight zit op me te wachten: ik heb aangekondigd dat ik een belangrijke mededeling heb te doen. Ze zitten nu vast te bibberen in dat miezerige redactielokaaltje van ze, met tosti-ijzer paraat om tijdens het vergaderen de honger de baas te kunnen. Nou, ze zullen het horen. Het zint me al tijden niet meer dat ik in Tubelight maar zo’n beperkte column mag schrijven van niet meer dan 500 woorden, terwijl ik veel en veel meer interessante dingen te melden heb.
Wekelijks stromen de e-mails binnen bij de redactie, allemaal over mijn, mijn, mijn column. Ik weet het zeker, ook al zegt de redactie van niet en sturen ze de mails niet naar mij door. Ja, alleen die ene keer toen een oudere kunstenaar mij een ‘overtrokken hijgend hertje’ noemde. Dat vonden ze dan wel leuk om mij te laten weten. Daarom wordt het tijd om deze ondankbare redactie te verlaten. Het wordt tijd om te cashen, tijd dat ik mijn vleugels uitsla, tijd dat ik mijn faam, roem en aantrekkelijke uiterlijk ga uitbuiten. Ik richt mijn eigen blad op: Barbara. Met Punt. Een fullcolour blad vol human interest over de sterren van de Nederlandse kunstwereld. En als er geen sterren zijn, dan sla ik ze wel tot ster. Het is toch godsirritant dat we hier geen glamour hebben in de beeldende kunstwereld.
In het Lloyd Hotel heeft de Raad voor Cultuur onlangs een besloten ‘expertmeeting’ gehouden over de urgente vraag: hoe staat het met het beeldend kunstklimaat. De heren en dames kletsten een rondje en besloten dat het wel jammer is dat kunst niet zo maatschappelijk betrokken is en dat er zo weinig media-aandacht is voor de kunst. Oh my god. Waarom denk je dat dat is? Draag eens een met diamanten bestikte outfit! Spring eens in bed met een voetballer! Ruk eens een strategisch stuk textiel van uw borst! Arriveer eens op een opening in een Limo! Schenk champagne in plaats van bier! Ga eens naar een opening in een andere stad! Ga sowieso eens naar een opening! Doe Wat! Dan krijg je vanzelf de maatschappelijke aandacht die je wilt. Kijk, als Witte de With een tentoonstelling gaat maken met de titel Don Quijote, de grootste mislukkeling die je je maar kunt voorstellen, is het toch logisch dat je wordt genegeerd.
Enfin, ik ga dat eigenhandig veranderen. Mijn kunstglossy wordt the talk of the town. “Heb jij de nieuwe Barbara. al gelezen? Zo’n leuk blad. Ik las dat de kersverse curator van Bureau Amsterdam iemand zwanger heeft gemaakt. En heb je die foto’s gezien van het nieuwe appartement van Nina Folkersma aan de Burggravensteeg 27 in Gent? Zo smaakvol ingericht. Maar ik was vooral getroffen door dat diepteinterview met Fons Welters. Nooit geweten dat hij in zijn jeugd zelfs door zijn paard is gedumpt.” “Oh en die reportage van Germaine Kruip in bikini! Wat een goddelijk lichaam. Je kunt wel zien dat ze vroeger model is geweest, zeg.” “Leuk, die kookrubriek Koke(n) met Ove(n). Nooit geweten dat Ove Lucas zo’n fervent taartenbakker is, ook al vind ik het wel wat week voor een CBK-directeur om dat toe te geven.” In bad met Barbara, dat wordt natuurlijk mijn eigen rubriek. Elke maand badderen met een special guest. Ik durf te wedden dat de hele Tubelight-redactie staat te trappelen. Nou, forget it. Jullie zijn te laat. Hadden jullie maar meer voor me moeten kruipen. Ik ga voor de mooie jongens. Aanmelden met foto op info@tubelight.nl. O wee, als ze niet worden doorgestuurd die e-mails.