Met lodderogen zien we het vertrek aan van onze columniste. Wat nou ‘een overtrokken hijgend hertje’? Eerder de lovende gazelle, de tijgerin van de redactie, de steun en toeverlaat van vele fans. We zullen je missen, Barbara!
En de fans trouwens ook, want die kiezen waarschijnlijk het hazenpad en gaan voor de glitter en glamour. Wie wil er nou niet in een fullcolour blad vol human interest staan? Shit, had ik daar zelf maar eerder aan gedacht. Fuck. Waarom is er altijd iemand eerder. Een fullcolour blad over de sterren van de Nederlandse kunstwereld. Maar wacht eens even, over welke sterren hebben we het dan? Over Sjarel en zijn Three Angels? Neeeiii, oud nieuws. Over de verzamelde buikjes van Joep van Lieshout, Koen Brams, Marc Bijl, Rob Birza, Jos van der Pol en Ole Bouman? Jakkes! Nee, dat is geen human interest. Misschien de nieuwe programmacoördinator van TENT? Nee, die kent toch niemand. Of over de dandy in Guus Beumer? Eh, laat maar zitten.
Er zijn geen sterren in de Nederlandse kunstwereld. Al lang niet meer. We moeten het hebben van import, van buitenlandse sterren zoals Maria Hlavajova. Die mag tenminste naar Venetië. Of Nicolaus Schafhausen. Die mag ook al naar Venetië. Of onze grote internationale ster Charles Esche. Ik hoor zijn naam steeds vaker in het buitenland. Alleen het Van Abbe weet tegenwoordig furore te maken. Heel de randstad is besmet met een te hoge eigendunk. Het zelfgecreëerde en vervolgens genegeerde ‘centrum van de wereld’ Amsterdam geraakt al helemaal niet meer uit het moeras met grachten. Het zinkt nog sneller dan Venetië. In een neerwaartse spiraal zuigt het zichzelf naar de vergeten verdoemenis. Het is een soort asielzoekerscentrum voor arme buitenlandse kunstenaars geworden. Amsterdam, waar ligt dat dan?
Misschien is het toch niet zo’n goed idee, dat fullcolour blad. Beter zwart-wit. Of helemaal zwart. Maar nee, alle lof voor Barbara. Voor de vele jaren. Ze moeten een feestdag naar je noemen. Wacht, nog beter, een heilige! Met Uitroepteken! Of was het omgekeerd? Misschien is Barbara wel vernoemd naar de – wellicht fictieve – christelijke, heilige Barbara. Kijk maar op Wikipedia. Zij zou gewoond hebben in Nicomedië in Klein-Azië. Haar heidense vader sloot haar op in een toren om haar te vrijwaren van de vele mooie jongemannen die naar haar hand dongen. Aha… Ook liet hij een badhuis voor haar bouwen (in bad met Barbara!), zodat ze geen gebruik hoefde te maken van de openbare baden. Dit badhuis bevatte oorspronkelijk twee ramen, maar op verzoek van Barbara werden het er drie: zij had zich in het geheim tot het christendom bekeerd en wilde op deze manier de heilige drievuldigheid eren. Toen haar vader haar bekering bemerkte, onthoofdde hij haar, maar werd daarop zelf door de bliksem getroffen en gedood.
Op grond hiervan geldt de Heilige Barbara als beschermster tegen brand en bliksem en tegen een plotselinge dood. Zij is ook de beschermheilige van artillerie en haar hulp kan ingeroepen worden als storm het land verwoest. Laten we haar dus eren en koesteren, onze heilige Barbara. We zullen je niet opsluiten in de Tubelight Toren. Beloofd! We laten je gaan in vrede en wensen je het beste. Als jij dan ook zorgt dat het goed komt met die bliksem enzo zijn wij ook weer blij. Ik moet er niet aan denken; een uitgebrand redactielokaaltje. Ik zie de foto’s al in één of ander roddelblad staan… van een brandende MK Galerie aan de Witte de Withstraat 53 in Rotterdam? Nee, NEE! Bespaar ons dit alles. Barbara, wij smeken u, wij kruipen neer voor u!
Als het al te laat is, dan rest mij niets anders dan zelf op mijn knieën te gaan. Wat die plotse dood betreft, eh, kijk, ik… was er nog niet toen dat alles met de redactie is gebeurd. Weet je wel. Ik ben nieuw hier, dus voor mij telt dat niet. Ik heb daar in principe niets mee te maken. Wij kunnen weer met een schone lei beginnen. Toch? En als er een gaatje is in dat badschema van jou, eh, ik zou het ook niet erg vinden…
Hopelijk tot snel.