Seizoensopening Rotterdam

Jack Segbars

De start van het nieuwe culturele seizoen in Rotterdam werd gelukkig niet op één enkel tijdstip gepland. Met de festivals de Wereld van Witte de With en de R’uitmarkt in verschillende weekends en met openingen van galeries en instituten tussendoor kon de bezoeker op het gemak een overzicht samenstellen van wat ons dit jaar te wachten staat. Openingen zijn per definitie sociale gebeurtenissen voor het bevestigen of aanleggen van sociale netwerken en het verkennen van werkrelaties. Of het zijn oefeningen in ontspanning en vrijetijdsbesteding. Deze omschakeling tussen de werkzame modus en die van de ontspanning is niet door iedereen eenvoudig te maken. Degene die er echt een uitje van wil maken dient zich eerst goed te informeren of hij zich niet in een voor hem professioneel en aan werk geassocieerde omgeving gaat begeven. Check daartoe goed de websites, brochures en vrienden en kennissen. Tijdens de rondgang door de verschillende openingen werd wel duidelijk dat niet iedereen deze scheiding goed wist te overbruggen: vlekken in het gezicht, onhandig gestuntel op trappen bij entree of exit, het vergeten te noteren van telefoonnummer of websiteadres, toch niet de juiste persoon gespot, of juist wel terwijl je niet met je werk… De ellende is vaak niet te overzien terwijl het toch ook gewoon leuk kan zijn. Voorbereiding is alles en met inachtneming van enkele punten kan iedereen het.

29-08 De Salon presenteerde de zwervende tentoonstelling #11 bij ontwerpbureau M2R.
Goede VIP-dichtheid, mogelijkheid tot switchen tussen consumptie van kunst en sociale interactie, aangenaam werk waaraan ook een element van publieksparticipatie was ingebouwd, geweldig uitzicht, goede prettige omgeving.
De drank was helaas te snel op en onderweg naar de uitgang kwam de catering langs met een overheerlijke lamsbout voor hen die mochten blijven, waarmee het onderscheid tussen incrowd en outcrowd onnodig werd aangezet.
Deelnemende kunstenaars: Desiree de Baar, Remie Bakker, Dagmar Baumann, Barbara Helmer, Florentijn Hofman, Lidy Jacobs, Arthur Kleinjan, Desiree Palmen, Katrijn Verstegen, Bouke Verwijs en Edwin Zwakman.

07-09 Galeriezondag (een selectie slechts): Wilfried Lentz, Cokkie Snoei, Phoebus, Ron Mandos. Een rondgang op de fiets langs de Rotterdamse galeries werd door Sjarel Ex met een fikse pedaaltrap geopend.

Een verregende zondag, dus erg druk werd het niet, fijn. De coördinatie van de rondgang mag beter; in de flyer werden niet de afzonderlijke openingstijden van de galeries vermeld. Ze waren wel open, maar soms miste je dan net het volk waarvoor je misschien eigenlijk komt.

  

Mooi werk bij Wilfried Lentz, de galerie is prachtig gesitueerd in het midden van het Groothandelsgebouw. Er was een mooie filmpresentatie van Ulrik Heltoft te zien in een halfverduisterde galerie die intimiteit verschafte. Buiten op de gang werd, ondanks het gure weer, dapper doorgevernissageerd. Lentz serveerde persoonlijk warme drankjes.
Bij Phoebus was mooi werk van Johan van Oord te zien. Een opstelling van zeventig schilderijtjes van uniform formaat met letters van het alfabet, allen opgebouwd uit cirkels. Goed het gezien te hebben zonder publiek. Langsheen alle reuring wordt er door sommigen nog gewoon hardnekkig doorgeploeterd. Bij aankomst waren ze nog bezig met inrichten.

 

Pieter Hugo presenteerde werk bij Cokkie Snoei in de tentoonstelling God’s time is the best, het openingswoord werd verzorgd door Witte de Withs Nicolaus Schafhausen (volgens Snoei de ontdekker van Hugo, nam deel aan Street: behind the cliché, Witte de With, 2006). Publiek display van wederzijdse bewieroking moet kunnen. Schafhausen probeerde het in het Nederlands, dat ging aardig, onze oren zijn tenslotte ook van Duitschen bloed. Het werk van Hugo ‘werkt’, toch kan ik de neiging niet onderdrukken om over ouderwetse kleinigheden als categorieën te vallen: is dit geweldig vormgegeven documentaire fotografie, gestileerde antropologie of kunst? Snoeis goedkeuring suggereert dat het om kunst gaat, maar voorbij de geslechte scheidslijnen tussen ‘hi and lo’ en de disciplines is het moeilijk nog zinnige criteria te leggen: God’s time is the best. Een mooie setting, decor en publiek voor dit werk, Schafhausen verschafte de nodige kunstzinnige en glamoureuze autoriteit. Het publiek had zoals altijd zijn beste kloffie aan.

Even uit de luwte langs Ronmandos, waar werk van Renie Spoelstra te zien was. Zonder opening en niet werkelijk als weldoordachte tentoonstelling gepresenteerd. Maar omdat het werk van Spoelstra niet aangesleept kan worden, dient de galerie als (na)zomerse outlet. Maakt allemaal niet uit, het was er rustig. Eigenlijk is de ruimte te smal voor de tentoonstelling, maar toch werkt het.

12-09 De Wereld van Witte de With, opnieuw regen waardoor wat minder publiek. Vanaf de late middag toch weer droger.

   

Tent. toont een overzicht van Wendelien van Oldenborgh. De ruimte is grondig aangepakt door architect Milica Topalovic. Veel video’s in afzonderlijke nissen en ruimtes verbonden door een bijna afgesloten centrale hal. Alles in een typische paarsige kleurstelling. Werk in een instituut, in een zelf meegebrachte setting; decor, in decor in decor. Deze algehele opzet werkte erg overtuigend, de video’s zelf deden in eerste instantie correct aan. Een definitief oordeel laat op zich wachten, de mening erover blijft zich ontwikkelen en kantelen, op zich al een goed effect. Zal zeker nog teruggaan. Niet overcrowded wat het geheel een mooie zwaarte gaf. Het publiek kwam zichzelf en het werk in gelijke mate tegen.

 

Boven bij Witte de With de opening van William Hunt. Het was er afgeladen vol, de performance was door de menigte niet te zien. Er was jonger publiek dan bij de andere openingen. Het lijkt met de aanwas van het kunstpubliek wel goed te zitten. Het kan ook zijn dat dit publiek zich jonger weet te presenteren, misschien werkte ook de muziek mee die klonk tijdens de performance van Hunt. Als ik Madonna zie zingen, zie ik er ook opeens de 50 jaren niet meer aan af. Op het trappenhuis tussen Witte de With en Tent. was het, zoals altijd bij gecombineerde openingen, een drukke bedoening van komen en
gaan..