“En zo komt het dat ik hier sta”, besloot de man met de gele hoed zijn speech die hij in zijn als vergaderzaal ingerichte woonkamer had voorgedragen. Een uur en twintig minuten lang had hij vervoerd gesproken over de-dingen-die-belangrijk-zijn-in-dit-leven en ik had onderuitgezakt op een plastic klapstoel met openhangende mond geluisterd. De speech werd opgefleurd met wilde gebaren die onder zijn oksels twee donkere zweetvlekken zichtbaar maakten. Onder zijn T-shirt met opgestoken duim spande zich een bierbuik. Ik had hem pas ontmoet.
Aan de ene kant geflankeerd door een tweedehands elektronicazaak en aan de andere kant door een winkel waar ze ‘meest heerlijke kebab’ verkochten had hij handenvol coupons uit staan delen waarmee men korting kon verkrijgen op allerlei fastfoods:

               Hamburgers voor een euro
               Een portie patat voor tachtig cent
               Kipnugget megamenu voor 1,50

“Ik weet wat leven is!” zei hij.
“Van mij kun je op aan!” had hij gezegd.
“Kleine geneugten!” zei hij ook.
“Kom toch mee!” zei hij vervolgens.
En ik ben hem gevolgd.