Jennifer Tee

Vinken en Van Kampen

Eerdere installaties van Jennifer Tee (Arnhem, 1973) hadden illustere titels als Snowhere. Tee Tee Tee unravels the Sci-fi delic past of Lullaillaco en In air I presume. The Non-logical Hunt for Toverknal. In haar TTT’s (Total Tee Transformations) verwerkt ze met een keur aan uiteenlopende media beelden, rituelen, personages, objecten en verhalen tot soms sprookjesachtige nieuwe omgevingen voor de toeschouwer. Naar aanleiding van een aanstaande solotentoonstelling bij Galerie Fons Welters in Amsterdam spraken we met haar over wat we daar zouden kunnen verwachten.

Tee vindt het moeilijk om nu al te praten over wat er te zien zal zijn bij Fons Welters. De tentoonstelling is ook voor haar op dit moment nog slechts voorstelbaar en woorden zouden teveel benoemen en het kijken vooraf teveel sturen. De nog te bouwen installatie blijft ook voor Tee zelf, tenminste tot het moment van de realisatie, op afstand. Het is een bewust ingenomen positie die voortkomt uit het besef dat de rijkdom van de ervaring groter kan zijn als het onbenoembare een rol krijgt toegedicht in het spel tussen kunstwerk en kunstenaar (en de beschouwer).

Ze hoopt in ieder geval dat de mensen niet te makkelijk een link leggen tussen de beelden die ze in haar werk gebruikt en de kennis die ze over haar als persoon kunnen hebben. Bijvoorbeeld vanwege het feit dat ze voor langere tijd in China en Los Angeles is geweest. Ze huivert voor een snelle connectie tussen het reizen en Ben Judd, I Miss, 2002, video, 7 min ‘exotische culturele invloeden’. Ze had in die periodes zeker interesse in andere manieren van denken en leven, maar ze had er ook vooral veel tijd om te lezen en na te denken, in een prettige wolk van isolement met tijd om je bewust te worden van hoe je je zelf voelt in een andere wereld.

De installatie die bij Fons Welters tot stand zal komen wordt bepaald door het besef dat ze steeds meer performance-achtig werk maakt. Tee noemt deze werken overigens liever ‘evenementen’, een omschrijving die een andere plaats geeft aan het publiek. Na het spraakmakende werk met de Mongoolse keelzangers tijdens de Open Ateliers van De Rijksakademie (2001) en doordenkend over de plaats en de rol van het publiek bij zo’n gebeurtenis is het idee van het ‘evenement’ bij Fons Welters ontstaan.

Op het moment van het gesprek kan Tee nog slechts iets zeggen over enkele van de onderdelen van de tentoonstelling en wordt bijvoorbeeld nog nagedacht over de mogelijkheid wekelijks voor het publiek iets extra’s te programmeren bij wijze van evenement/ performance. De galerie zal in elk geval onherkenbaar worden gemaakt en een ‘situatieconstructie’ worden waarbinnen het publiek een actieve rol krijgt. Zoals verhalen uit zinnen zijn opgebouwd en zinnen uit woorden, is de installatie uit objecten opgebouwd die op zich weer geconstrueerd zijn en ‘betekend’ met beeldkenmerken.

Vanaf de stalen binten in het dak kan een groepje aanwezigen een grote harmonica-lampion over zich heen laten zakken. Van buiten donkergroen, met een felgele lichtdoorlatende bovenkant waardoor er over de mensen binnen een sprookjesachtig schijnsel neerdaalt. Het doek is bedrukt met verschillende beelden die aan de aanwezigen een verhaal vertellen. Van deze ‘mentale ruimtes’ worden in de galerie nog een aantal eenpersoonsversies geplaatst die bezoekers eveneens zelf kunnen bedienen. Uit China heeft Tee een bundel reuzenbamboe laten verschepen, die ook in de tentoonstelling wordt verwerkt. De stengels zijn beschilderd en voorzien van een keramische kop en zullen in waaiers worden opgesteld. Ze vergelijkt de voorziene werking van het geheel met de manier waarop iemand een willekeurige ruimte binnenkomt en de visuele en auditieve informatie die hij vanuit alle hoeken krijgt, bewust en onbewust vormt tot één ervaring. Vanuit vogelvluchtperspectief moet de installatie een beeld opleveren van een soort tuin, die als het ware een niet bestaande cultuur doet ervaren. Een ‘situatieconstructie’ waarbinnen groepen mensen zich in een staat bevinden waarin nieuwe rollen en nieuwe functies mogelijk worden.

De beschouwer van haar tentoonstellingen moet gedurende zijn hele bezoek alle gedachten die bij hem opkomen kunnen behouden, zoals dat in de dagelijkse ervaring van de wereld om hem heen ook gebeurt. De kunstcontext hoeft wat haar betreft geen uitzondering zijn.

JENNIFER TEE, 22 feb tm 29 mrt

Galerie Fons Welters, Bloemstraat 140, Amsterdam, t 020 4233046, open di tm za 13-18