In het atelier van Van Sonsbeeck draait het om stilte: grammofoonplaten waar geen muziek op staat maar waar slechts het geruis van de platenspeler klinkt. In een hoek staat Silent chair, een doodgewone stoel waarop je stilte kunt ervaren.

Vorig jaar verraste Van Sonsbeeck al met een piepschuimen stiltekamertje in haar atelier. Daar hing haar berekening van de geluidsoverlast die ze thuis had van de buren: volgens haar nam die wel 80% van haar ruimte in. Hieruit volgde het logische verzoek aan de buren om een evenredig aandeel aan haar huur bij te dragen.

Dit jaar is het opvallendste werk in de ruimte van Van Sonsbeeck een glazen kubus die aan meerdere kanten is ingeslagen en de titel One cubic meter of broken silence heeft. Al eerder maakte de kunstenaar het werk One cubic meter of silence, een kubieke meter lucht omringt door glas. In de huidige presentatie is de stilte wreed verstoord. Het geluid van het rinkelende, brekende glas blijft echter achterwege en moet de beschouwer zelf in zijn hoofd vormen.

Het gaat Van Sonsbeeck om anti-geluid: de stilte waarin slechts vage vormen van geluid doorklinken. Wanneer je de koptelefoon van Van Sonsbeeck op je hoofd hebt blijf je aandachtig luisteren, bijna zoekend naar het geluid dat je verwacht. Maar we luisteren naar een glazen bakje lucht op tafel, het werk A cubic decimeter of silence. Die stilte is alles wat je hoort. Het atelier van Van Sonsbeeck toont welke rol dagelijkse geluiden in het leven hebben en maakt stilte tastbaar.