Hoewel schilderijen van Tom de Groot de muren sieren en kleurrijke objecten op de vloer zijn uitgestald, is het beleid van Galerie West in Den Haag niet typisch dat van een galerie. Veel eerder is de broedplaatsfunctie behouden van het voormalige kunstenaarsinitiatief Zapf Dingbats waaruit Galerie West is voortgekomen. De galerie wil niet per se het grote publiek naar binnen halen, echter, het is wel de bedoeling een divers publiek te confronteren met kunst die gewoonlijk niet in een galerie is te zien. Te denken valt aan site specific work, installaties, speciaal voor de gelegenheid gemaakte muurschilderingen, et cetera. Daarnaast zoekt de galerie de confrontatie met het (kunst)publiek door deel te nemen aan diverse nationale en internationale beurzen. Enerzijds haalt Galerie West internationale kunst naar Den Haag, anderzijds geeft zij (Haagse) kunstenaars een internationaal podium. De nadruk binnen het beleid ligt op het experiment, zowel wat betreft de uiteenlopende disciplines en de daaruit komende vormen van kunst die worden gepresenteerd, als het voor het voetlicht brengen van kunstenaars die bijvoorbeeld binnen een andere discipline al bekend zijn.

Zoals Arianne Olthaar en Marjolijn van der Meij, van wie in juni een tentoonstelling opent. Het zijn twee jonge dames die hun sporen al ruim en breed binnen de wereld van de experimentele film hebben verdiend; hun werk werd geselecteerd voor diverse (inter)nationale filmfestivals. Het duo toont gezamenlijk werk, individuele kunst – speciaal voor de tentoonstelling gemaakte maquettes en sculpturen – en een film getiteld Elefanten Boots uit 2006.

Centraal thema binnen de expositie is ‘de spion’. Een thema dat vandaag de dag net zo actueel is als in de tijd van de Koude Oorlog, een periode die aan bod komt in de getoonde film. Hierin zijn fragmenten uit een dag van een spion te zien. Het klassieke beeld dat je van een spion hebt wordt bevestigd: een nogal onopvallende figuur die door zijn alledaagsheid toch in het oog springt. De film heeft een subtiele mate van suspense; je verwacht elk moment dat er iets spannends gaat gebeuren. De spion ontmoet een beer in het bos, waarbij een zekere vervreemding en anachronisme intrede doen, want een beeltenis van Bush is onderdeel bij dit treffen. De film boeit van begin tot eind omdat de combinatie van vervreemding met alledaagsheid de verwachting telkens in een andere richting duwt. Dit alles gelardeerd met de perfecte dosis suspense. Waardoor je uiteindelijk in volstrekte verwarring achter blijft. Prettig ontregelend.

Deze twee laatste woorden zijn eveneens van toepassing op het beleid van Galerie West, waarin plek is voor avant-garde kunst aan de muur maar ook voor het experiment. Hetzelfde geldt voor de locatie van de galerie: Groenewegje is één van de meest chique plekken in Den Haag, het pand heeft echter alle kenmerken van een kunstenaarsinitiatief dat antikraak zit. De horzelfunctie van het voormalige kunstenaarsinitiatief is dan ook binnen het beleid van de galerie behouden.