Lunchpauze op de TU, de campus vol Eindhovense techneuten, ergens midden januari. Zo'n groep mensen verzamelt zich in een gebouwtje van beton, glas en staal; het zogeheten Gaslab.

Dit bouwwerk doet sinds kort dienst als cultuurbunker voor studenten; waar vooral theater en film te zien is. Maar deze middag is het een mengelmoes van kunstvormen die de aandacht trekt: beeldende kunst, film en muziek.

Mixed Frequencies heet het project dat door de Eindhovense musicus Edward Capel op verzoek van het Brabantse Muzieklab is geïnitieerd. Hij betrok er een aantal geestverwanten uit diverse disciplines bij en bouwde zo een boeiende mix van beeld en geluid. Een mix die soms live wordt uitgevoerd maar ook op een cd is samengebracht.

Op het eerste gezicht lijkt de muziek de dominante kunstvorm; de helderste frequentie. Capel spelend op zijn saxen en de door dj Kid Sundance (Raimond Gesthuizen) gemixte en gescratchte beats vullen het Gaslab met een stevige sound die soms sneert en snerpt dan weer diep en ritmisch voortstuwt. Muziek waar je stil naar luistert, maar soms ook wel even op zou willen bewegen. Van een dansje komt het echter niet, tenminste niet in de middagpauze.

Wat niet wegneemt dat er toch beweging is, zij het op film. Flitsende beweging zelfs, van fietsende en rennende figuren in een bosrijke omgeving in de animatiefilm die Design Academy studenten Job, Joris en Marieke voor Mixed Frequencies verknipten tot een collage van kleur en beweging. En hoewel er geen sprake is van een soundtrack, sluit Capels en Gesthuizens muziek soms naadloos aan bij de beelden. Zoals ook de tot prints verwerkte tekeningen en schilderijen van Jos van der Sommen en Simon Benson de sfeer in de muziek maar ook uit de film echoën – soms heel letterlijk (zoals de spar van Benson die 'zangsporen' op zijn takken draagt) dan weer geïmproviseerd abstract en ongrijpbaar zoals het vlakvullende water en het groen van Van der Sommen.

Je zou verwachten dat alle deelnemers aan dit project dan ook intensief samengewerkt hebben om alle meer en minder subtiele raakvlakken tot een geheel te componeren, maar niets is minder waar. Zij hebben vooral ieder op hun eigen gebied gewerkt en zich hooguit zijdelings laten inspireren door wat ze van de anderen hoorden of zagen. Van der Sommen bijvoorbeeld schilderde zijn veelal surrealistisch aandoende werk met de muziek van Capel, op muziek die hij al goed kende van een eerder samenwerkingsproject waarbij Capel drie composities maakte bij een presentatie van Van der Sommen in de Helmondse Cacaofabriek.

En Benson ontdekte dat sommige van de teksten in bomentekeningen die hij had liggen toevallig letterlijk overeenkwamen met flarden tekst in de raps die Barry Poetiray laat klinken. Bovendien zijn het poëtische zinnen die gedachten aan parallelle werelden oproepen zoals het intrigerende "do you still fall asleep in one world and wake up in another", of aan de muziek die zich nu juist zo vol in het Gaslab heeft laten gelden. Op de vraag in een van Bensons tekeningen – "do you still hear music when there is no music" – moet het antwoord dan ook volmondig ja zijn. Zeker na een lunchpauze vol Mixed Frequencies.