In haar eerste museale solotentoonstelling in Nederland herensceneert Suchan Kinoshita (1960) haar oeuvre in de transparante architectuur van Museum De Paviljoens. Kinoshita speelt met verwachtingspatronen van het publiek, herhaling en subtiele verschuivingen in vertaling en ze ontwricht de synchroniciteit van tijd en ruimte.
De Japanse kunstenaar doorsnijdt de logica van de bestaande ruimtes van De Paviljoens en creëert op basis van deze architectuur een nieuwe ruimte, waarbinnen haar interdisciplinaire installaties een plek vinden. Verschillende werken komen terug als een chinese whisper, veranderd door het verstrijken van de tijd, haar interpretatie vanuit het heden en de nieuwe locatie. Deze expositie is de laatste in een reeks solotentoonstellingen in Museum De Paviljoens waarin de kunstenaar steeds het hele gebouw van De Paviljoens ter beschikking heeft gekregen om op zijn of haar oeuvre te reflecteren en tegelijkertijd nieuw werk te ontwikkelen. De voorgangers in deze serie waren Yael Davids, Job Koelewijn, Barbara Visser, Meschac Gaba en Germaine Kruip.