Het werk van Elly Strik gaat over Elly Strik.

Af en toe probeert ze de aandacht af te leiden en maakt ze een korte reis. Maar ver weg is het nooit. Misschien om de de hoek, niet meer zichtbaar maar nog wel voelbaar. Haar indringende blik probeert altijd de aandacht vast te houden. Waterverf maakt de dingen zachter en papier verleent een zekere mildheid. Maar of dat tot ontspanning leidt is de vraag. Mag kunst ontspannend zijn?

Elly Strik kiest duidelijk voor confrontatie, meestal direct en soms onderhuids. Het eerste beeld dat ik ooit zag was een zelfportret in een folder van de academie.

Het werd aanleiding voor een atelierbezoek. Samen met Jean Christophe Ammann, die een tentoonstelling samenstelde voor de KunstRAI in Amsterdam, bezocht ik de kunstenares in Eindhoven. Toen we weer buiten stonden zeiden we tegen elkaar: ‘Ongelooflijk, wat een spanning'. Dat sloeg op het werk en de atmosfeer waarin het werd getoond. Vluchten kan niet meer.

Het werk van Elly Strik is een voortdurende vergelijking met de werkelijkheid. Is het mogelijk daarvan los te komen? Moet de afbeelding met de achterliggende gedachte verhullen of juist verhelderen? Bij Elly Strik staat deze keuze altijd op het spel. Het zoeken naar de definitieve oplossing maakt haar werk intrigerend. De onbereikbaarheid van de idealen verllent haar oevre de spanning en de schoonheid, die de toeschouwer bijblijft.