Indian Summer 2015 – Ursula Mayer

Menno Dudok van Heel, Thomas Stokmans
Artist talk Ursula Mayer

De Oostenrijkse Ursula Mayer studeerde in Londen waar ze momenteel ook woont en werkt. Ze roemt Londen om haar rijke cultuur van filmmakers waar zij nu ook toe behoort. Mayer praat in sneltreinvaart over haar werk en interesses, het is bijhouden geblazen. Haar voorbeelden zijn niet de minste, dat blijkt ook uit de thema’s die ze in haar films aandoet. Grote namen passeren de revue: van Pasolini tot Tarkovsky van Rand tot Deleuze.

Over eerder werk filteren we een interessant gegeven; ze heeft zichzelf ontwikkeld als videokunstenaar door te beginnen met een stille film, vervolgens een film met een daadwerkelijk script om uiteindelijk te belanden bij haar laatste projecten, films met script en geluid. Inspiratie haalt ze uit het modernisme waarin identiteit en het lichaam voor haar een belangrijke rol spelen. Vertaald naar deze tijd is ze vooral gebiologeerd door cross-gender, waarbij bijvoorbeeld de Nederlandse Valentijn de Hingh in haar werk vaak ten tonele verschijnt. Ze verbindt het verleden met het heden, waarbij de interdisciplinaire manier van werken haar uiteindelijke handtekening is. Dat is terug te zien in installaties waar een combinatie van symbolische objecten, denk aan een Egyptische kat, getoond wordt naast videowerken waarin deze objecten ook een rol spelen. Haar cinematografische taal vormt zich door het verwerken van verscheidene disciplines binnen haar videowerk. Zo zijn de werken bijna op een videoclipachtige manier gemonteerd en doordrenkt met hedendaagse subculturen als mode en muziek.

Mayers meest recente serie bestaat uit een drieluik met Gonda waar de Hingh in speelt, Pheres met Mayers andere muze JD Samson (Queer-icoon en muzikant) en Medea waarin zij beide spelen. Het drieluik is een mix tussen documentaire en fictie. Ze zijn allen geschoten op dezelfde plek waar Pasolini zijn film Porcile and Medea, met Maria Callas opnam; bij de vulkaan de Etna in Sicilië en Cappadocië in Turkije.

Na het bespreken van de werken zegt Mayer dat ze wel met een goede conclusie wil komen. Waar gaat haar werk nu eigenlijk over? Ze vat het samen als de human condition, de manier waarop wij in deze tijd met moderne technologie en de razendsnelle veranderingen binnen de westerse cultuur omgaan. Enigszins onbevredigd lopen we De Ateliers uit. We zijn veel te weten gekomen over haar werk maar weinig over de kunstenaar zelf.

In deze rubriek berichten Thomas Stokmans en Menno Dudok van Heel over de zesdelige lezingenserie in De Ateliers. Volgende week, dinsdag 27 oktober, William Monk om 17:00 uur. Reserveren kan via office@deateliers.nl